Yapon adabiyoti – jimlikdagi hikmat
Yapon adabiyoti – jimlikdagi hikmat
Yapon adabiyotida shovqin yo‘q. U joyda jimlik gapiradi, tabiat so‘zlaydi, hislar ovoz beradi. Masalan, Haruki Murakami yoki Kavabata Yasunari asarlarini o‘qisangiz, ular sizga hikoya emas, ruh holatini hadya etadi.
Yapon yozuvchilari o‘z asarlarida “vujudi bilan his qilish” falsafasini ishlatadi. Murakami qahramonlari ko‘pincha yolg‘iz, lekin bu yolg‘izlik – yomonlik emas, o‘zini tushunish uchun sukunatdir. Kavabata esa tabiatni inson ruhining aks-sadosi sifatida tasvirlaydi. Uning “Qorli o‘lka” asaridagi qahramon shunchaki sevgi izlamaydi – u hayotning ma’nosini topishga urinadi.
Yapon adabiyoti bizga bitta saboq beradi:
Ba’zida jimlik – eng baland hayqiriqdir.”
Bugungi shovqinli dunyoda Yapon yozuvchilari bizni to‘xtab, ichimizga quloq solishga o‘rgatadi. Kitoblar orqali ular shunday deydi: “Hayot – bu natija emas, sezgi.”